Posted in Poetry, Poetry - Nederlands, tagged gedicht, het complex, jongen, knieën, meisje, ogen, poem, Poetry, verliefd, Zien on March 25, 2012| Leave a Comment »
we kijken door onze wimperharen
als behang met ogen weten we alles
en zwelgen in hun lach
ze weten niet van ons, de onbekenden
op geeltjes zingen we hen hymnen toe
naast het bord vol kotelet en lente-ui
’s avonds op de bank ontpoppen we de eerste wijn
en drukken kusjes op het liefste plekje in hun hals
meisjes die op de knieën gaan, zijn wij
en we trekken littekens naar binnen, omdat zij
alleen voor de spiegel hun kapsel doen
Posted in Uncategorized, tagged blokken, brug, gebouw, gras, hokjes, jongen, liefde, meisje, minnaert, ontmoeting, sterren, tegels, universiteit utrecht, verliefd, waterval, zoenen on January 20, 2012| Leave a Comment »
de brug die staat maar jij ziet blokken
je lacht om mij?
naar mij, misschien
ik zoek de tegels naast het gras
–
ooit was dat gras een waterval
en wij, nog niets, liepen langs
de sterren achter glas gevangen
naast rechte vlakken meters hoog
–
net als gister, bij de hokjes
zo koninklijk/om te zoenen
de brug was druk
de tegels staarden
we lachten rakelings, zoiets
–
en om de hoek komt een ander
ze praat me aan, “je bent het toch?!”
schreeuw ik niet, haar schouder net
het laatste wat nog raakt met jou
Posted in Experiences, Life & Personal, Poetry, Poetry - Nederlands, Pondering, tagged dag, gedicht, gister, jongen, liefde, meisje, ogen, onmacht, poem, Poetry, tijd, tijden, verleden, verliefd, zoet on November 6, 2011| 2 Comments »
van onze dag af aan
loopt de tijd in sprongen terug
van ogen die de grond bestaren
en warme wangen on te pas
is het wij gebouwd uit vroeger
van ogen die wel zagen
maar zonder mond die sprak?
—
van onze dag af aan
nestelt onmacht tussen beelden
van ogen die niet kunnen vragen
naast verlopen tijd met niets
geen wij of iets behalve mij
van gister ziet wat ons kan zijn
—
Blog of CHB 